Α. ΜΙΤΖΕΛΟΣ: “Η κρητική λύρα χωρά στο ροκ”

Η λύρα και η κιθάρα κοντράρονται μουσικά και υπόσχονται ένα μαγικό αποτέλεσμα στο κοινό της Κρήτης στις εμφανίσεις στις σκηνες : Μύλος, Κύτταρο και Notos Club. Ο Αντώνης Μιτζέλος και η Γεωργία Νταγάκη παρουσιάζουν μία μουσική… ανατροπή επιστρέφοντας σε γνώριμα εδάφη.

Με αφορμή την παρουσία του στην πόλη μας, ο γνωστός συνθέτης Αντώνης Μιτζέλος μιλά στην «Τ» για τη σχέση του με το νησί, την κρητική μουσική και την κρίση που βιώνουν οι Ελληνες.
Η Κρήτη αποτελεί πάντα αγαπημένο προορισμό;
Για μένα είναι σαφώς κάτι παραπάνω η Κρήτη, γιατί είναι δεδηλωμένη η αγάπη μου και για το νησί και για τους ανθρώπους της.

Πώς αισθάνεστε το κοινό του Ηρακλείου αλλά και της περιφέρειας γενικότερα;
Κάθε τόπος έχει διαφορετική αισθητική, οπότε και οι αντιδράσεις είναι διαφορετικές. Το Ηράκλειο μοιάζει πάρα πολύ με την Αθήνα. Διαθέτει μία αστική κοινωνία και να προσθέσω ότι η τσιμεντούπολη δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί πρωτεύουσα ή επαρχία. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Επαρχία για μένα είναι κάτι το ονειρικό, με έντονες ανθρώπινες σχέσεις.

Φέτος αποφασίσατε να κάνετε μουσικές ανατροπές.
Ναι, σε όλη την Ελλάδα με τη Γεωργία Νταγάκη και σε πέντε πόλεις στην Κρήτη. Πρόκειται για μουσική ανατροπή σε πολλά επίπεδα, μουσικά, συναισθηματικά. Επίσης, φέτος είχα την εσωτερική ανάγκη να ερμηνεύσω ο ίδιος τα τραγούδια που έχω συνθέσει. Να γίνω κοινωνός της μουσικής μου.

Παντρεύεται η λύρα με την κιθάρα;
Η κρητική λύρα χωρά σε ένα καθαρόαιμο ροκ σχήμα και είναι ένα πείραμα που ήθελα να κάνω πολλά χρόνια γιατί μου αρέσει πάρα πολύ η κρητική μουσική και μου δίνεται η ευκαιρία να μπω στα πιο βαθιά και να επαναπροτείνω. Γιατί πρέπει να πατάμε στην παράδοση και να την αναπτύσσουμε; Αν την αναπαραγάγουμε, την ωθούμε στο θάνατο.

Πώς βιώνετε την οικονομική κρίση;
Διακρίνω έναν κόσμο τρομαγμένο από τα μίντια και την κυβέρνηση σχετικά με την κρίση. Εχει μαζευτεί, δεν ξέρει τι του συμβαίνει, έρχεται αντιμέτωπος με νέες ορολογίες, π.χ. το «spread» είναι η λέξη-πιπίλα τώρα τελευταία. Επίσης, διακρίνω μεγέθυνση της μοναξιάς στα λαϊκά στρώματα, ενώ η προσέλευση είναι μειωμένη κατά πολύ αφού ο κόσμος φυλάει τα λεφτά του εν όψει νέων φόρων. Πεσμένη είναι, όμως, και η διάθεσή του και μας παίρνει πάρα πολύ χρόνο και κόπο επί σκηνής να τον κάνουμε να μοιραστεί την αλήθεια μας. Το ζητούμενο, πάντως, είναι η αλήθεια, στις ανθρώπινες σχέσεις, στις κουβέντες μας, στον τρόπο που οι κυβερνώντες μας λένε τα ψέματά τους.

Ανήκετε σε μια γενιά έντονα πολιτικοποιημένη. Σήμερα ο κόσμος έχει αποστασιοποιηθεί;
Ναι, μεγαλώσαμε μέσα στα κόμματα, τα πολιτικά ιδεώδη, όποια και αν ήταν. Κάπου ανήκαμε και η προηγούμενή μας γενιά έχυσε αίμα για να κερδίσει κάποια πράγματα. Ομως, εν μία νυκτί μας έκαναν τόσο ηλίθιους που και μας τα παίρνουν πίσω και δεν λέμε και κουβέντα. Λοιπόν, εμείς ο λαός από κάπου πρέπει να βρούμε δύναμη να αντιδράσουμε. Σήμερα πολιτικοποιημένη δεν είναι, κυρίως, η νεολαία. Κανένας δεν μπορεί να την πείσει με τα επιχειρήματα που έπειθαν εμάς όταν ήμαστε νεολαία. Οπως η θρησκεία έχει καταπέσει, έτσι και τα πολιτικά ρεύματα έχουν καταπέσει αλλά και τα οικονομικά. Είμαστε σε μια περίεργη εποχή.

Η μουσική τι ρόλο μπορεί να παίξει σε ένα τέτοιο κλίμα;
Καθοριστικό. Η μουσική μόλις αρχίζει να βγαίνει από το Μεσαίωνα που ήταν τα τελευταία 50-60 χρόνια και αρχίζει η αναγέννησή της. Ο Μεσαίωνας στη μουσική επιστήμη άρχισε με την ηχογράφηση της μουσικής ως προϊόν. Εχασε τους βασικούς της σκοπούς, που ήταν η επαφή με τον ίδιο τον εαυτό μας, άρα και με τα Θεία αλλά και η διασκέδαση. Και προβάλλονται, κυρίως, οι ερμηνευτές και όχι αυτοί που πράττουν συνειδητά. Αυτοί χρησιμοποιούνται πλέον για να μεγαλώνουν τα νούμερα της τηλεθέασης και όχι της δισκογραφίας. Είναι μια σαθρή εποχή αλλά πιστεύω η μουσική την επόμενη πεντηκονταετία να αποκτήσει την ιερότητα που της αξίζει.

[Τόλμη Ηρακλειου]