Οι υπάκουοι «κηπουροί» ποτέ δεν πάνε χαμένοι

Τελικά κανείς δεν χάνεται… αρκεί να έχει τους σωστούς φίλους…». Mε αυτή τη φράση οικονομικός παράγοντας σχολίασε την τοποθέτηση του Κώστα Θέου στη θέση του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ. Μία εβδομάδα μετά την τοποθέτησή του ως μέλους του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΗ, ο Θέος έγινε το Νο 2 και δεξί χέρι του Αρθούρου Ζερβού στη διοικητική πυραμίδα της Επιχείρησης με μισθό που ξεπερνά τις 9.000 ευρώ.

Και όλα αυτά την ώρα που δεν διστάζουν να επιβάλουν αυξήσεις-φωτιά στα τιμολόγια της Επιχείρησης.

Επιλογή της «πράσινης Τίνας» ο Αρθούρος Ζερβός, επιλογή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ο Κώστας Θέος, με τις εντολές βέβαια του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη μέχρι τώρα διαδρομή του 50χρονου πολιτικού μηχανικού, ο οποίος ανελίχθηκε σε πολιτικές θέσεις ξεκινώντας από τις κυβερνήσεις Σημίτη στη δεκαετία του ’90, αλλά σε αντίθεση με άλλους σημιτικούς διασώθηκε στο σύστημα του Γιώργου Παπανδρέου. Τα 5,5 χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή οι δύο φίλοι, Παπακωνσταντίνου και Θέος, είχαν παράλληλη πορεία στο ΠΑΣΟΚ, μια πορεία που τους άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην κυβέρνηση του Γιώργου.

Εκπρόσωπος του κόμματος ο Παπακωνσταντίνου, γραμματέας και αντιπρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ ο Θέος, που όμως την ίδια περίοδο κατείχε και μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας Νηρεύς του επιχειρηματία Αριστείδη Μπελλέ, ο οποίος δραστηριοποιείται στις ιχθυοκαλλιέργειες. Μετά τις εκλογές του 2009, «τσάρος» της οικονομίας αναλαμβάνει ο Παπακωνσταντίνου και δεξί χέρι αρχικά του Χάρη Παμπούκη στο Μαξίμου ο αμετακίνητος εντέλει Κώστας Θέος, ο οποίος και μετά την αποχώρηση Παμπούκη έλυνε και έδενε στο πλευρό της «βασίλισσας Ρεγγίνας» (Βάρτζελη) από τη θέση του προϊσταμένου στο Γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού του γραφείου του πρωθυπουργού από το 2009 μέχρι την παραίτηση Παπανδρέου και τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο Κώστας Θέος, από τις θέσεις εξουσίας που κατείχε μέχρι τώρα, είναι αλήθεια πως δεν έχει προκαλέσει με πράξεις και ενέργειές του, με την έννοια που το συνηθίζουν πολλοί επαγγελματίες πολιτικοί είτε με τη συμπεριφορά είτε με αποφάσεις τους.

[protothema.gr]