Γιάννης Σολιδάκης -Κιρλίμπας, ο περίφημος μουσικός απο τη Σ(η)τεία

Γεννήθηκε στη Μαρωνιά Σητείας το έτος 1894 και έζησε στη Μαρωνιά. Από νεαρής ηλικίας πήρε στα χέρια του τη λύρα και έφερε πάνω της ατόφια τη μουσική παράδοση της περιοχής του και ιδιαίτερα τις κοντυλιές του Φοραδάρη. Η λύρα του, στα χέρια του Κιρλίμπα, φορτωμένη με τόσο πλούσιο υλικό, το έβγαζε προς το λαό με ένα ιδιαίτερο τεχνικό τρόπο και μελωδικό άκουσμα.

Στη λύρα, ήταν ο «Κιρλίμπας» στην περιοχή του πασίγνωστος, φημισμένος λυράρης και περιζήτητος και στην ευρύτερη περιοχή. Πολλοί νεότεροί του οργανοπαίχτες τον πλησίαζαν για να «κλέψουν» κάτι από την τεχνική του και τις κοντυλιές του.
Σε κάποια μεγαλύτερη ηλικία, πήρε στα χέρια του και το βιολί στο οποίο μετέφερε το ρεπερτόριό του στη λύρα, αλλά και τις κοντυλιές του Στρατή Καλογερίδη που ήταν μεγαλύτερός του κατά 11 χρόνια. Και το βιολί στα χέρια του, δεν του χάλασε χατήρι.Με γλύκα και ιδιαίτερη εκφραστικότητα ερμήνευσε και έβγαλε προς τα έξω τα συναισθήματα του βιολάτορα. Διατήρησε και με το νέον όργανο τη φήμη του που πέρασε έξω από τα όρια της επαρχίας αλλά και του Νομού. Πολλές φορές πήρε προσκλήσεις από φορείς συλλογής και μελέτης της παραδοσιακής μουσικής στις οποίες ανταποκρίθηκε και έδωσε συνεντεύξεις με το βιολί και τη λύρα του.

Χαρακτηριστικές είναι οι μαντινιάδες που εμπνεύστηκε και διατύπωσε στο βιβλίο του «Κρητικές Μαντινιάδες – 1968» ο περίφημος στη στιχουργία, το τραγούδι μα και τεχνίτης στο βιολί και τη λύρα Δερμιτζογιάννης-Γιάννης Δερμιτζάκης, για τον Κιρλίμπα :
– Τη λύρα σου πρωτάκουσα κι ήμουν παιδί, στ’ αφτιά μου
κι οι κοντυλιές που έπαιζες βάψαν τα σωθηκά μου.

– Γι’ αυτό στο νου μου τό ’βαλα κι είπα ν’ αποφασίσω,
τις μελωδίες πού ’παιζες στον κόσμο να σκορπίσω.

– Κι έκατσα και κουράστηκα τη λύρα για να μάθω,
καλό μ’ αυτό εγνώριζα κι όχι κακό θα πάθω.

– Γι’ αυτό Κιρλίμπα μάθε το δεν θα καθυστερήσω,
με δίστιχα που σε υμνούν θά σ’ αποθανατήσω.

– Γιατί ’σουνα στα νιάτα σου ένα λαμπρό αστέρι
κι όλος ο κόσμος τό ’ξερε εκείνο το σεφέρι.

– Μά ’σουν μπερμπάντης, κουμαρτζής π’ άλλο δεν είχε ταίρι
και την εγλέντας τη ζωή χειμώνα καλοκαίρι.

– Και αν δεν έκαμες λεφτά την γλέντας τη ζωή σου,
κι έκαμες εις τον κόσμο αυτό πάντα την όρεξή σου.

– Αυτά σου κάμανε καλό, όπως μου τό ’πες Γιάννη,
γιατί ’βγαλες καλά παιδιά μπάρε στο μεϊντάνι.

– ΄Εβγαλες δίσκους κι έπαιξες τσ’ όμορφες κοντυλιές σου
κι αιώνες θα ακούονται Κιρλίμπα οι δοξαριές σου

Ο Γιάννης Σολιδάκης έφυγε από κοντά μας, με το βιολί και τη λύρα του, το έτος 1977, αλλά ο απόηχος της μουσικής του έμεινε στον τόπο του και εμπνέει τους νέους βιολάτορες και λυράρηδες.