ΚΡΗΤΙΚΟ ΛΑΔΙ: Υποχείριο της Ιταλίας και της Ισπανίας

Βαθιά το χέρι στην τσέπη είναι αναγκασμένοι να βάζουν οι Ελληνες καταναλωτές, προκειμένου να απολαύσουν το… χρυσάφι της Κρήτης, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, την ώρα που το αντίστοιχο προϊόν στις χώρες του εξωτερικού πωλείται ακόμη και στη μισή τιμή!
Πάνω από 70.000 τόνοι παρθένου ελαιολάδου καταλήγουν από τους κρητικούς ελαιώνες στα ιταλικά τυποποιητήρια, όπου έπειτα από προσμίξεις με ελαιόλαδα πολύ κατώτερης ποιότητας επιστρέφουν στην Ελλάδα και πωλούνται ως έξτρα παρθένα ελαιόλαδα.

Το περίεργο και πολλές φορές παράνομο ταξίδι του κρητικού ελαιολάδου έχει συστηματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, με την Ελλάδα πλέον να αποτελεί ουραγό και υποχείριο στις ορέξεις των μεγάλων «παικτών», της Ιταλίας και της Ισπανίας, που κινούν τα νήματα στην παγκόσμια αγορά και φυσικά τα καρτέλ ελαιολάδου.
Την ίδια ώρα, η παραγωγή της Κρήτης παρουσιάζει μια πτωτική τάση, καθώς από το 2002 και μετά, από τους 100.000 τόνους ελαιολάδου, η σοδειά παρουσιάζει κάποιες χρονιές ακόμη και πτώση της τάξης του 35%, φτάνοντας μόλις στις 65 -70.000 χιλιάδες.
Ενα γεγονός άκρως ανησυχητικό, το οποίο αφενός καταδεικνύει το μέγεθος της εισβολής των ξένων στην ντόπια αγορά αφετέρου αποτελεί το πλέον δυσοίωνο μήνυμα για το μέλλον της παραγωγής.

1 Σε εξευτελιστική τιμή
Το κρητικό λάδι πωλείται από τον παραγωγό στον έμπορο με τιμή που δεν ξεπερνάει τα τελευταία χρόνια το πολύ τα 2.20 ευρώ το κιλό (για λάδι οξύτητας ως 3 γραμμές), με το ποσό να πέφτει κατά πολύ, ανάλογα την ποιότητά του.
Μια τιμή, η οποία φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην αξία του προϊόντος και δεν μπορεί να καλύψει τα πραγματικά έξοδά του ούτε και τις υποχρεώσεις του, με τους αγρότες να πέφτουν θύματα των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης του «χρυσού» του νησιού και της Ελλάδας γενικότερα.

2 Η παραλαβή από την Ιταλία
Από τον παραγωγό το λάδι παραλαμβάνεται από τον έμπορο, ο οποίος το μεταπουλάει συνήθως προς 2.40 – 2.50 στους Ιταλούς. Οι μεγάλες εταιρίες της γειτονικής χώρας εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο αγροτικός -και δη ο ελαιοπαραγωγικός- τομέας της Ελλάδας και… αλωνίζουν, κάνοντας ό,τι θέλουν με το παραγόμενο λάδι, καθορίζοντας από την τιμή μέχρι τις ποσότητες που θα παραλάβουν.

3 Η διαδικασία τυποποίησης
Στη συνέχεια εκείνοι αναλαμβάνουν την επεξεργασία του είτε με ραφινέ (κακής ποιότητας) είτε με λάδια φθηνότερα. Μεγάλες μονάδες τυποποίησης έχουν κυριαρχήσει στην παγκόσμια αγορά, «πνίγοντας» οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια, ακόμη κι αν προέρχεται από την επίσης κραταιά δύναμη στο χώρο του ελαιολάδου, την Ισπανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεγάλες ισπανικές εταιρίες έχουν ήδη αγοραστεί από τους γείτονές μας, κάνοντας μια μεγάλη εισβολή στη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου.

4 Η πρόσμιξη με λάδι άλλων χωρών
Παράλληλα με την εισαγωγή και τυποποίηση του κρητικού ελαιολάδου στην Ιταλία, η κυρίαρχη χώρα παραλαμβάνει τεράστιες ποσότητες ελαιολάδου από άλλες χώρες, όπως την Τυνησία και την Ισπανία. Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει το κρητικό λάδι ως μαγιά, αφού το αναμειγνύει με το προϊόν των άλλων χωρών, προκειμένου να βελτιώσει -όσο αυτό είναι δυνατόν- την ποιότητα του ελαιολάδου, ξεγελώντας κατά κάποιο τρόπο το καταναλωτικό κοινό και τα… ράφια του κόσμου.

5 Στα ράφια με ποικιλία… τιμών
Ομως, ενώ στα ράφια των υπόλοιπων χωρών ένα τυποποιημένο προϊόν καλής ποιότητας με ιταλική ετικέτα πλέον πωλείται κατά μέσο όρο από 2.80 ευρώ ως και 4.50 ευρώ το κιλό, στην Ελλάδα το ίδιο προϊόν μπορεί να πουληθεί ως και 7 ευρώ. Με την τιμή να ανεβαίνει ανάλογα για τα πολύ καλής ποιότητας ελαιόλαδα, με μία απόκλιση που φτάνει το 15 με 20%. Δηλαδή οι Ελληνες καλούνται να πληρώσουν αδρά ένα προϊόν, το οποίο μόνο κατ’ όνομα – πολλές φορές – είναι ελληνικό.

[tolmi.gr]