“Το εργαστήριο του Δρος Καλιγκάρι”, με νέα μουσική επένδυση, Χανιώτη δημιουργού

Η αριστουργηματική ταινία του γερμανικού εξπρεσιονισμού «Το εργαστήριο του δόκτορος Καλιγκάρι» προβάλλεται με νέα μουσική την οποία συνέθεσε και παρουσιάζει – πολλά μέρη των κομματιών ζωντανά με ηλεκτρική κιθάρα, computer programming και software synthesizers – ο Χρήστος Γαρμπιδάκης, την Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010 και ώρα 21:00, στο Δημοτικό Κινηματογράφο «Κήπο».

Η ταινία

Οι Δημιουργοί

Οι σεναριογράφοι Hans Janowitz και Carl Mayer έγραψαν το σενάριο μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Αρχικά, έγινε πρόταση στον Fritz Lang να τη σκηνοθετήσει. Εκείνος όμως δεν είχε χρόνο και έτσι τη σκηνοθέτησε ο Ρόμπερτ Βίνε (Robert Wiene). Τα σκηνικά του έργου για τα οποία εργάστηκαν ο σχεδιαστής Hermann Warm και οι εξπρεσιονιστές ζωγράφοι Walter Reimann και Walter Rohrig, είναι τα ίδια εξπρεσιονιστικοί πίνακες. Με τις κεκλιμένες τους γραμμές, τα κτίρια (και γενικότερα οι μορφές) μοιάζουν απειλητικά και απόκοσμα, δημιουργώντας μια εφιαλτική και ταυτόχρονα παραμυθένια ατμόσφαιρα.

Λίγα λόγια για τον Σκηνοθέτη

Ο Robert Wiene (27 Απριλίου 1873 – 16 Ιουνίου 1938) υπήρξε σημαντικός σκηνοθέτης του γερμανικού, βωβού κινηματογράφου. Γιος ηθοποιού, σπούδασε νομικά και το 1908 έγινε κι εκείνος ηθοποιός. Το 1912 έγραψε το πρώτο του σενάριο για την ταινία Die Waffen der Jugend. Τα πιο χαρακτηριστικά έργα που σκηνοθέτησε ήταν Το εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι (1920), και Ρασκόλνικοφ (1923), μια μεταφορά στον κινηματογράφο του ντοστογιεφσκικού μυθιστορήματος «Έγκλημα και τιμωρία». Όταν ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, ο Βίνε εγκατέλειψε το Βερολίνο και εγκαταστάθηκε στη Βουδαπέστη, όπου σκηνοθέτησε το Μια νύχτα στη Βενετία (1934). Αργότερα πήγε στο Λονδίνο και τελικά στο Παρίσι. Εκεί, μαζί με τον Jean Cocteau, προσπάθησε να γυρίσει εκ νέου το The cabinet of Dr. Caligari, με ήχο αυτή τη φορά. Πέθανε στο Παρίσι,10 μέρες πριν τελειώσει η παραγωγή της ταινίας του Ultimatum.

Φιλμογραφία: The Cabinet of Dr. Caligari 1919 (released in 1920),Genuine 1920, Die Rache einer Frau 1921, Raskolnikow 1923, I.N.R.I. 1923, Orlacs Hande 1924, Der Rosenkavalier 1926, Der Andere 1930, Der Liebesexpress 1931, One Night in Venice 1934, Ultimatum 1938.

Η υπόθεση

Η ταινία αποτελεί παράδειγμα αφήγησης “frame story” όπου το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής παρουσιάζεται ως ανάκληση στη μνήμη (“flashback”) από τον αφηγητή Francis. Ο αλλόκοτος Dr. Caligari και ο πιστός του υπνοβάτης Cesare συνδέονται με μια σειρά από δολοφονίες στο γερμανικό χωριό Holstenwall. Ο Francis και ο φίλος του Alan επισκέπτονται το πανηγύρι, όπου o Dr. Caligari επιδεικνύει τον Cesare, καυκούμενος ότι εκείνος μπορεί να απαντήσει σε κάθε ερώτηση και να προβλέψει το μέλλον… Στην πραγματικότητα ο Caligari επιβάλλει στον υπνωτισμένο Cesare να διαπράξει τους φόνους…

Ο συμβολισμός είναι εμφανής και δεν πρέπει να είναι τυχαίο ότι η ταινία υπήρξε και εκείνη «θύμα» της ναζιστικής Γερμανίας, ως «εκφυλισμένη τέχνη». Πολλοί αναλυτές βλέπουν στην ύπνωση του Cesare τις πρακτικές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που οδήγησαν στον όλεθρο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η νέα μουσική

Ο Χρήστος Γαρμπιδάκης δημιούργησε τη νέα μουσική για την ταινία «Το Εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι» από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο του 2010, στο στούντιο που διατηρεί στο σπίτι του. Η ταινία υπήρξε σημαντική πηγή έμπνευσης, λόγω της εξπρεσιονιστικής της αισθητικής και της ανοικτής, σε κοινωνιολογικού τύπου ερμηνείες, θεματολογίας της.

Λίγα λόγια για τον Χρήστο Γαρμπιδάκη

1973 – 1979

5 ετών, ήδη άκουγε το σύνολο σχεδόν του έργου του Μίκη Θεοδωράκη σε κασέτες Stereo 8, στο αυτοκίνητο του πατέρα του, ένα λευκό FIAT 125.

1978 – 2006

10 ετών ξεκίνησε σπουδές κλασικής κιθάρας αλλά σταμάτησε στα 12 όταν μαγεύτηκε από τον ήχο των Genesis (της περιόδου με τον Gabriel), Camel, Pink Floyd, Beatles και πολλών άλλων συγκροτημάτων του Rock & Roll. Αργότερα ασχολήθηκε και επηρεάστηκε από το New Wave και την 4AD, τους Kraftwork, τον Ξενάκη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τους Beethoven, Μίκη Θεοδωράκη, Schubert, Thom Yorke & Radiohead, Brian Eno, Harold Budd, Ελένη Καραΐνδρου, Arvo Part, Georges Delerue, Joy Division και πολλούς άλλους, καθώς και από το σύνολο του κινήματος της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής. Από το 1999 συνθέτει κυρίως ηλεκτρονική μουσική με υπολογιστή, με διάφορους πειραματισμούς, ενώ τελευταία εντάσσει όλο και περισσότερα φυσικά όργανα και ήχους στις παραγωγές (κλασική, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, μελόντικα, ηχογραφήσεις από το περιβάλλον, μέχρι και κρητικούς αυλούς). Επηρεάζεται από την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη φύση και την αρχιτεκτονική (σε αυτό συνέβαλε και η εργασία του για το Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου τα χρόνια 2002 – 2005).

2006 – 2009

Συνθέτει και παράγει τη μουσική διαφημιστικού DVD το οποίο σκηνοθετεί ο Θοδωρής Παπαδουλάκης. Στην παραγωγή συμμετέχει ο Χάρης Παντερμάκης με Κρητική Λύρα. Υιοθετεί το μουσικό όνομα “dergar”. Ξεκινά συνεργασία με το Ιταλικό συγκρότημα Port-Royal, με το οποίο έχει συμμετάσχει σε συναυλίες στο Μιλάνο, την Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα. Έχει κάνει remix για τους Port-Royal και Cruiser, και ετοιμάζει ένα νέο remix για το πολύ καλό συγκρότημα Vello Leaf από τα Χανιά. To πρώτο remix για τους Port-Royal περιείχε δείγμα ηχογραφημένο το 2007 στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου που φοίτησε και κυκλοφόρησε σε δίσκο βινυλίου, από αυστριακή εταιρία.

2009 – 2010

Ολοκληρώνει τις σπουδές του στο τμήμα «Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. «Το εργαστήριο του Δόκτορος Καλιγκάρι» είναι οικείο… Τα τελευταία δυο χρόνια εργάζεται, ως συμβασιούχος, για τα τμήματα Πολιτισμού, Τουρισμού και Μηχανογράφησης της Ν.Α. Χανίων καθώς και για την Αναπτυξιακή νομού Χανίων.

Τη μουσική του έχει προβάλει στο αγγλικό ραδιόφωνο η η εξαιρετική Χανιώτισσα μουσικός Μαρία Παπαδομανωλάκη (ή Dalot) στον Resonance FM στο Λονδίνο και ο Tom Robinson στο BBC6 Music. Στην ιστοσελίδα του μπορεί όποιος επιθυμεί να κατεβάσει δωρεάν σε πολύ καλής ποιότητας ηλεκτρονική μορφή (mp3, FLAC, ALAC) το ολοκληρωμένο του άλμπουμ “Fraternity” (Οκτώβριος 2009)

ΚΕΔΗΧ