Οι 15 πιο υπερχρεωμένοι Δήμοι της Ελλάδας
Ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ αποκάλυψε τη λίστα με τους 15 πιο υπερχρεωμένους Δήμους της Ελλάδας.Τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ είναι τα χρέη 50 περίπου Δήμων της Ελλάδας.
Τα χρέη τους αφορούν δάνεια από τράπεζες, από το Ταμείο παρακαταθηκών και Δανείων, αλλά και οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΚΟ, κατασκευαστικές εταιρίες κτλ.
Σημειώνεται ότι τα παρακάτω ποσά αφορούν στις οφειλές των δήμων προς τις τράπεζες και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και όχι όσα οφείλουν σε τρίτους.
Πειραιά με χρέος 131.128.767 ευρώ
Αθηναίων με χρέος 129.492.613 ευρώ
Αχαρνών με χρέος 55.227.003 ευρώ
Αμαρουσίου με χρέος 52.216.609 ευρώ
Θεσσαλονίκης με χρέος 42.677.741 ευρώ ( + 33.500.000 ευρώ οφειλόμενες εισφορές προς ασφαλιστικά ταμεία)
Απροπύργου με χρέος 41.738.337 ευρώ
Ρόδου με χρέος 41.263.506 ευρώ
Νίκαιας με χρέος 40.036.501 ευρώ
Περιστερίου με χρέος 37.984.492 ευρώ
Ιωαννίνων με χρέος 32.433.246 ευρώ
Ζωγράφου με χρέος 26.486.485 ευρώ ( + 30.000.000 ευρώ οφειλές προς τρίτους)
Άνω Λιοσίων με χρέος 24.847.223 ευρώ (+ 35.000.000 ευρώ οφειλές προς τρίτους)
Καρδίτσας με χρέος 18.533.122 ευρώ
Φυλής με χρέος 17.956.832 ευρώ
Τρικάλων με χρέος 17.693.165 ευρώ
Η «αποκάλυψη» ότι δήμοι και νομαρχίες βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση και χρωστούν περίπου σε όποιον μιλάει… ελληνικά δεν εξέπληξε κανέναν. Στην ουσία πρόκειται για μια σειρά προβληματικών επιχειρήσεων, που ως σύνολο αποτελούν βόμβα στο ούτως ή άλλως ασταθές οικονομικό περιβάλλον της χώρας. Μόνο τα χρέη προς τρίτους και προς ασφαλιστικά ταμεία να υπολογίσει κανείς, αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος. Και κανείς δεν πιστεύει ότι με την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης» και τη δημιουργία μεγαλύτερων δήμων, άρα και μεγαλύτερων οικονομικών μονάδων, η εικόνα αυτή θα αντιστραφεί.
Η βασική αιτία αυτής της εικόνας βρίσκεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους εκλεγμένους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης διοικούν και διαχειρίζονται την εξουσία τους περίπου αυθαίρετα, χωρίς να λογοδοτούν. Οπως ακριβώς συμβαίνει –ή συνέβαινε προ μνημονίου, διότι τώρα κάποια πράγματα αλλάζουν- με τους υπουργούς. Και οι μεν και οι δε συμπεριφέρονται σαν να είναι στη θέση τους ελέω Θεού κι ας ισχυρίζονται δημοσίως ότι η εξουσία τους πηγάζει από τη λαϊκή εντολή. Ταυτόχρονα, διαχειρίζονται τις υποθέσεις τους –τουλάχιστον οι περισσότεροι- με πρώτιστο μέλημα το πολιτικό και όποιο άλλο συμφέρον τους, ενώ μεγάλη συζήτηση χωράει στο αν είναι στοιχειωδώς επαρκείς για μια τέτοια δουλειά.
Με δεδομένη αυτήν την εμπειρία, που στην ουσία μετά από 36 χρόνια δημοκρατίας έχει εξελιχθεί σε σχολή, ο «Καλλικράτης» αναμένεται να προκαλέσει προβλήματα. Κυρίως να δημιουργήσει μικρομεσαίους άρχοντες, οι οποίοι είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι θα δημιουργήσουν δήμους και περιφέρειες με μαύρες τρύπες, μεγαλύτερες και περισσότερες και από αυτές του Σύμπαντος.
Στη χώρα μας ο κανόνας είναι να μπαίνει το κάρο μπροστά από το άλογο. Επίσης δεν υπάρχει διαχειριστική κουλτούρα και κυρίως κανένας σεβασμός στα δημόσια πράγματα. Εκτός εξαιρέσεων, κανείς δεν πολιτεύεται κοιτάζοντας τις υποθέσεις από τη μέρα που θα αποχωρεί. Οι αιρετοί άρχοντες και οι παρατρεχάμενοί τους για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η μακροημέρευσή τους. Οι ίδιοι –δυστυχώς- έχουν πείσει και πολλούς πολίτες για την αξία του «κάλλιο πέντε και στο χέρι σου».
Οι μεταρρυθμίσεις έχουν νόημα όταν υπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία. Εν προκειμένω, μπορεί να μειωθούν τα μέλη των δημοτικών συμβουλίων, αλλά και αυτά που θα μείνουν θα προέρχονται από την ίδια δεξαμενή. Θα έχουν δώσει, δηλαδή, δείγματα γραφής. Οπότε η μεθεπόμενη κυβέρνηση ας ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει ακριβώς τα ίδια, αν και σε μεγαλομέγεθος ανάλογο των νέων «καλλικράτειων» δήμων.
[sarotiko.blogspot.com]
