Η Σπιναλόγκα του Τσόκλη στο Μέγαρο Μουσικής Την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου
Τόπος της ιστορίας, τόπος αποκλεισμού, στίγματος και θανάτου, ένας σύγχρονος Καιάδας, η Σπιναλόγκα, έγινε και τόπος έμπνευσης για τον Κώστα Τσόκλη, που το περασμένο καλοκαίρι μετέτρεψε ολόκληρο το νησί σε έργο τέχνης με επεμβάσεις και δρώμενα σε συνομιλία με το νησί-μνημείο και τον μισό αιώνα που λειτούργησε ως γκέτο λεπρών.
Ένα 30λεπτο βίντεο αυτής της εικαστικής παρέμβασης θα προβληθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου (19:00), το οποίο θα συνοδεύεται από ομιλίες του ίδιου του καλλιτέχνη, των επιμελητών του εγχειρήματος, της προέδρου του ΔΣ του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κατερίνας Κοσκινά, του ιστορικού τέχνης Μπρούνο Κορά καθώς και του συλλέκτη Νίκου Φινοκαλιώτη. Θα συντονίσει η τεχνοκριτικός Έφη Ανδρεάδη και θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Ο Κώστας Τσόκλης, με το σύνθετο αυτό πολιτιστικό δρώμενο, μετέτρεψε το νησί σε ένα μεγάλο γλυπτικό έργο με συνεργούς τη μουσική του Νίκου Ξυδάκη, που ακολουθεί τον επισκέπτη σε όλη τη διάρκεια της εικαστικής παρέμβασης, την αρχαιολογία και την τεχνολογία. Είναι μια παρέμβαση συμβολική που τροφοδοτείται από την τραγική ιστορία του τόπου, αλλά ταυτόχρονα και μια πρόταση ενός άλλου τουρισμού, συνδεδεμένου με την ιστορική μνήμη και το δέος για τα δεινά των ανθρώπων.
«Ο Σταυρός, σύμβολο μαρτυρίου, στην είσοδο του νησιού, το μετατρέπει αυτόματα σε μνημείο προσκυνήματος, που παύει να είναι τουριστικός τόπος. Ο επισκέπτης καλείται να επισκεφθεί το νησί με σεβασμό» γράφει ο Κώστας Τσόκλης στον κατάλογο της ποικιλόμορφης αυτής παρέμβασης.
Ο επισκέπτης, ακολουθώντας τη διαδρομή των παρεμβάσεων, γίνεται ένας αυτόπτης σχεδόν μάρτυρας της ζωής των λεπρών και οι προβολές που προτείνει με τα έργα του ο Κώστας Τσόκλης, τον ακολουθούν με την ένταση και τους στοχασμούς που προκαλούν, όταν παίρνει το δρόμο της επιστροφής.
«Ο καλλιτέχνης αφενός μας καλεί να συμμεριστούμε τις συνθήκες διαβίωσης εκείνων που έζησαν αποκλεισμένοι στο νησί αυτό από το 1904 έως το 1957 και αφετέρου μας προσφέρει διέξοδο μέσω της τέχνης. Τρίτος στόχος του είναι η συλλειτουργία τεχνών και επιστήμης και η ουμανιστική συνθεώρηση παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος» σημειώνει η Κατερίνα Κοσκινά στο κείμενό της για την έκθεση.
Έργα που αφηγούνται τη ζωή των απελπισμένων “μιαρών”
Τρισδιάστατα έργα ζωγραφικής, επιβλητικές εγκαταστάσεις, κατασκευές μεγάλων διαστάσεων, δρώμενα, αφηγούνται ή παραπέμπουν στη ζωή των απελπισμένων «μιαρών», που μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης κατάφεραν να φτιάξουν μια δική τους ζωή, έγκλειστοι και αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο, που βρισκόταν σε απόσταση 800 μέτρων θάλασσας και τους είχε καταδικάσει σε ζωντανό θάνατο.
patris.gr
