Έκθεση ιδεών με αφορμή τη γειτονιά μου, τη Νέα Χώρα
Άφωνοι παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις τον ειδησιογραφικό οχετό παραπληροφόρησης και προσπαθούμε να καταλάβομε τι ακριβώς μας έχει συμβεί και πώς θα απαλλαχτούμε από τη θηλιά που μας περνάνε στο λαιμό.
Ζούμε μια ιστορική εποχή αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορούμε να ξεπεράσομε αυτήν την κρίση μόνο με πρωτοβουλίες και δράσεις όπως το Ανταλλακτικό Εμπόριο, η Κοινωνική Κουζίνα στα Χανιά ή το κίνημα της πατάτας που ξεκίνησε από την Πιερία.
Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι ενθαρρυντικές, αλλά υπάρχουν άνθρωποι, συμπολίτες μας κι αυτοί, που μαζεύουν υπογραφές για να απομακρυνθεί η Κοινωνική Κουζίνα από εκεί που φιλοξενείται, κάτω από το παλιό μου το σχολείο. Επίσης, υπάρχουν και μεγαλομπακάληδες που χάνουν το διάφορό τους από τον κύκλο της αισχροκέρδειας. Είναι κι αυτοί συμπολίτες μας, γιατί κάθε εποχή έχει τους δικούς της μαυραγορίτες. Αν το ανταλλακτικό εμπόριο πετύχει να λειτουργήσει συμπληρωματικά, θα πάει η φορολογική αστυνομία να εισπράξει τον διαφυγόντα ΦΠΑ. Κάθε εποχή έχει και τους δικούς της ηλίθιους.
Κάποιοι από αυτούς, είναι ενταγμένοι σε κόμματα ή άλλους οργανισμούς και ψηφίζουν Δεξιά, Κέντρο ή κάποιο καπετανάτο της Αριστεράς. Ή απέχουν. Η οικολογία είναι εκτός μάχης στο όνομα της ανάπτυξης με κάθε κόστος, όπως έγινε στα μουλωχτά, με πόρους της αρχαιολογίας, στο παρκάκι της γειτονιάς μου, της Νέας Χώρας. Η πόλη μεγάλωσε γρήγορα, χωρίς να εξασφαλιστεί γη για πράσινο. Διαχρονική αμέλεια για να μεγιστοποιείται ο πλούτος. Το λιγοστό πράσινο που έχει επιβιώσει τυχαία μέσα στον πολεοδομικό ιστό, τώρα το ξεπαστρεύομε.
Κι αυτός που κούρεψε τα δέντρα όλης της πόλης ή πληρώθηκε με το κυβικό ή ήθελε να τα πουλήσει για καυσόξυλα, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται τέτοιο κλάδεμα, πες το κούρεμα, το ίδιο και χειρότερο μ’ εκείνο του P.S.I.
Απ’ ό,τι φημολογείται, η Δημοτική Αρχή λειτουργεί τον Δήμο με απ’ ευθείας αναθέσεις. Έτσι ακούστηκε και γράφτηκε από επιστολογράφο στις τοπικές εφημερίδες, αλλά κανένας εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής ούτε διαψεύδει ούτε δικαιολογεί αυτήν την αναφορά. Μόνο φιέστες και βυζαντινισμοί εκεί που χρειάζονται συλλογική προσπάθεια και διαφάνεια.
Αμέσως μετά το μικρό πάρκο που καταστράφηκε, ξεκινάει και η ανακαινισμένη οδὀς Πειραιώς, παράλληλα με το βενετσιάνικο τείχος, που οδηγεί στη θάλασσα. Τα περισσότερα καχεκτικά δεντράκια που φύτεψε ο αρμόδιος κ. Αντιδήμαρχος, κοπήκανε ήδη σύρριζα γιατί –πιθανολογώ- κάποιοι συμπολίτες μας, μπορεί και ψηφοφόροι προοδευτικοί, παρκάρανε τα αυτοκίνητα τους από πάνω τους. Απου μπορεί κι απάνω του.
Ο ποδηλατόδρομος, τόσο στενός που γίνεται επικίνδυνος αν διασταυρωθούν δύο ποδήλατα. Συγχαρητήρια δεν μπορείς να δώσεις στο μελετητή, αλλά τα εύσημα αυτού που κατασκεύασε τον πρώτο ποδηλατικό μονόδρομο στον κόσμο, ασφαλώς χρεώνονται στη δημοτική αρχή. Αναρωτιόμουνα καθώς περπατούσα, παράλληλα στο ορθογώνιο ρείθρο του ποδηλατόδρομου, τι θα συνέβαινε αν έχανα την ισορροπία του ποδηλάτου μου και κοπάναγα το κεφάλι μου στη αιχμηρή ακμή του ρείθρου. Ούτε ο φίλος μου ο νευροχειρουργός θα μπορούσε να με σώσει ούτε να παρηγορηθεί η μάνα μου. Στο προσεχές μέλλον, ή θα πρέπει να επιστρέψει ο εργολάβος και να διορθώσει το κατασκευαστικό λάθος ή θα πρέπει να φοράμε κράνη για να «ποδηλατοκτονούμε» στην οδό Πειραιώς.
Το περασμένο καλοκαίρι, όταν -στη μέση της τουριστικής περιόδου- άρχισαν με εντατικούς ρυθμούς το ξεφλούδισμα για την ανάπλαση της οδού Πειραιώς ώστε να την απολαύσουμε εμείς οι κάτοικοι, από το φθινόπωρο και μετά, είχαμε ακούσει ότι θα υπογειοποιηθούν τα ηλεκτρικά καλώδια κι ότι το έργο είχε προϋπολογισμό 2 εκατομμυρίων ευρώ. Για τα 500 μέτρα μήκος, λογαριάζεις 4 αλμυρά χιλιάρικα το τρέχον μέτρο, αλλά τα καλώδια έμειναν να αιωρούνται. Και ο βαρύς μετασχηματιστής στην εκβολή της Πειραιώς, έμεινε να κρέμεται απειλητικός σαν δαμόκλειος σπάθη.
Το ανοξείδωτο κάγκελο είναι μια, ασφαλώς πανάκριβή αλλά, αξιόπιστη λύση. Μόνο που το κάγκελο, πέρα από την προχειροδουλειά του μάστορα, έχει μείνει κι ατέλειωτο. Δεν έφτασαν άραγε τα 2 εκατομμύρια; Ούτε η δημοτική αρχή μας είπε ούτε η αντιπολίτευση ζήτησε να μάθει στη συζήτηση του απολογισμού της χρονιάς ούτε έγινε κανένα ρεπορτάζ. Αυτός που παρέλαβε το έργο θα δεχόταν να του κάνουν τέτοια δουλειά στο σπίτι του, αναρωτιέται κανείς. Στην Ανοιχτή Συνέλευση της Νέας Χώρας, τα συζητητουμε όλα αυτά στις τακτικές συναντήσεις μας κάθε Δευτέρα απόγευμα, γιατί θέλομε να μάθομε το λόγο που συμβαίνουν τόσα θαυμαστά στη γειτονιά μας, για μας, χωρίς εμάς…
Αλέξανδρος Ι. Κατσανεβάκης
[Αγώνας της Κρήτης]
