“Εφυγε” η σταρ με τα «χρυσά» μάτια

Τα διάσημα βιολετί μάτια της έκλεισαν για πάντα. Ηταν τα πιο λαμπερά και εκφραστικά που κατέγραψε ποτέ ο κινηματογραφικός φακός. Η τελευταία μεγάλη σταρ των αμερικανικών στούντιο του 20ού αιώνα και για πολλούς η επιτομή της χολιγουντιανής υπερβολής, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, άφησε την τελευταία της πνοή την Τετάρτη στο Λος Αντζελες, στα 79 της χρόνια,

ενώ νοσηλευόταν εδώ και έξι βδομάδες στο Ιατρικό Κέντρο Cedars-Sinai, όπου γιόρτασε τα γενέθλιά της στις 27 Φεβρουαρίου. Οι δύο γιοι και οι δύο κόρες της ήταν στο πλευρό της, ενώ την οικογένειά της απαρτίζουν ακόμη δέκα εγγόνια και τέσσερα δισέγγονα.

Διαχρονική ντίβα του αμερικανικού σινεμά, στο οποίο έγραψε μεγάλο κεφάλαιο με την πληθωρική ομορφιά και το αχαλίνωτο, εκρηκτικό πολλές φορές, ταλέντο της κατά την εποχή της ακμής της, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, η Λιζ, όπως ήταν το χαϊδευτικό της, απόλαυσε το γκλάμουρ και την επιτυχία, όσο ίσως καμία άλλη γυναίκα της σόουμπιζ, για να πληρώσει στη συνέχεια το σχετικό τίμημα. Οι αρρώστιες, οι εθισμοί της στο αλκοόλ και τα χάπια, οι 8 κατεστραμμένοι γάμοι, ο θυελλώδης έρωτάς της για τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, εξάντλησαν το κορμί της, αλλά ακόμα κι έτσι δεν δέχτηκε να κυκλοφορεί με τίποτα λιγότερο από ένα επίχρυσο αναπηρικό καροτσάκι με ρουμπίνια.

Οι αρρώστιες, οι εθισμοί της στο αλκοόλ και στα χάπια, οι 8 κατεστραμμένοι γάμοι και ο θυελλώδης έρωτάς της για τον Ρίτσαρντ Μπάρτον σημάδεψαν τη ζωή της

Μελαχρινή καλλονή στα νιάτα της, που συνδύαζε την αθωότητα και τη σαγήνη στο βαθύ βλέμμα με τις φυσικές, μακριές της βλεφαρίδες, έγινε η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός της εποχής της και αυτή με την περισσότερη δημοσιότητα. Στη διάρκεια μιας καριέρας 60 χρόνων, προτάθηκε για Οσκαρ πέντε φορές και το κέρδισε δύο, με το «Ζήσαμε την αμαρτία» το 1961 και το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» το 1967. Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της στα 10 της με το «There’s one born every minute» την έριξε νωρίς στη δίνη της φήμης.

Ακολούθησαν ταινίες όπως ο «Γίγας» (έπαιξε στο πλευρό του Ροκ Χάντσον και του Τζέιμς Ντιν), η «Λυσσασμένη γάτα», πλάι στον Πολ Νιούμαν, το «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι», η «Κλεοπάτρα» (το εμπορικό φιάσκο του ’63 που σήμανε επισήμως την έναρξη της ταραχώδους σχέσης της με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε την κόρη της Μαρία), η «Στρίγγλα που έγινε αρνάκι», οι «Ανταύγειες σε χρυσά μάτια» με τον Μάρλον Μπράντο, το «Στον καθρέφτη είδα τον δολοφόνο» κ.ά.

Πέρα από την κινηματογραφική της καριέρα, η Τέιλορ είχε και ακτιβιστική δράση (το 1993 βραβεύτηκε με το ανθρωπιστικό βραβείο Τζιν Χέρσολτ). Ο θάνατος του καλού της φίλου Ροκ Χάτσον το 1985 από τον ιό του Εϊτζ την οδήγησε στην ίδρυση την ίδια χρονιά του Αμερικανικού Ιδρύματος για την Ερευνα του AIDS (AmFAR). Η αφοσίωσή της εξάλλου στους φίλους της ήταν κάτι αξιοθαύμαστο, με τρανταχτό παράδειγμα τη στήριξη που πρόσφερε στον Μάικλ Τζάκσον, στις χειρότερες στιγμές της ζωής του, ειδικά όταν το σκάνδαλο της παιδοφιλίας έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μία από τις τελευταίες μάλιστα δημόσιες εμφανίσεις της ήταν το 2009, στην κηδεία του Τζάκσον, όντας συντετριμμένη.

Περνώντας χαρές και λύπες, ό,τι μπορεί να επιθυμεί αλλά και να απεχθάνεται ένας άνθρωπος, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ ήταν πρωταγωνίστρια σε δράματα τόσο στο παραδοσιακό σελιλόιντ όσο και έξω από αυτό. Οπως είχε πει κάποτε: «Εζησα αρκετά για να γεμίσω τέσσερις ζωές. Νιώθω διαολεμένα τυχερή, το γλέντησα».