Σήμερα αποχαιρετάμε τον Μανώλη Ρασούλη
Σήμερα το απόγευμα απο το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, κηδεύεται ο Μανώλης Ρασούλης που έφυγε ήσυχα χωρις να “ενοχλήσει” κανένα, προδωμένος απο την καρδιά του, μια καρδιά που πόναγε για τον τόπο και την ανθρωπότητα…Με καταγωγή απο τις Σίσες ένα χωριό στα σύνορα Ρεθύμνου και Ηρακλείου, μεγαλωμένος στο Ηράκλειο, μέσα στον αγώνα του 114, διωγμένος απ τη χούντα, μέσα στο Μάη του ’68, συμπορευτής με τον Λοϊζο, τον Σαββόπουλο, τον Παπάζογλου, τον Ξυδάκη, σπούδασε, έγραψε, δούλεψε… συμμετείχε στα “Νέγρικα” και τους “Αχαρνής”, έφτιαξε μερικά απο τα ομορφότερα και δημοφιλή τραγούδια των τελευταίων 35 χρόνων, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των δημιουργών, πάλεψε για την ειρήνη, για το δίκιο, για μια καλύτερη ζωή και κοινωνία…
Εδωσε μερικά απο τα πιό εμπνευσμένα τραγούδια του νεότερου ελληνικού τραγουδιού, που καθημερινά ακούγονται ξανα και ξανά σε όλα τα πάλκα, τις παρέες, τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις !!!
Ολα σε θυμίζουν, Ζήλεια μου, Οι μάγκες δεν υπάρχουν πιά, Νταλίκες, Τρελλη κι αδέσποτη, Φαντάρος, Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, Αχ Ελλάδα σ’αγαπώ, Παίξε Χρήστο επειγόντως, Χαράτσι, Λεμόνι στην πορτοκαλιά, Ενα κι ένα, Απόψε σιωπηλοί, Αϊντε μάτια μου γλυκά, Πες μου πως γίνεται, Νοιώσε με, Αν πεθάνει μια αγάπη, Το κοτλε παντελονάκι, Γύφτισα τονε βύζαξε, Τίποτα δεν πάει χαμένο, Στη ρωγμή του χρόνου, Και γω σαν πόλη, Τι να πω, Νάμαστε πάλι εδω Ανδρέα, Χαβαλεδιάρικο…
όπως και τα λιγότερα γνωστά, αλλα τόσο σημαντικά :
Κυκλοθυμικός καιρός, Στην Πόλυ, Φίλε αδελφή ψυχή, Βρέχει στην εθνική οδό, Μετανάστης στην αγκάλη σου, Λένε, Η μοιραία, Ιστορία ζήλειας και έρωτα, Καθόμουνα στου Λέντζου, Απο τη γυναίκα, Τραβω καπνό, Σφίγγα, Κάνε πως μ’αγαπάς, Οποιος δεν είναι αμαρτωλός, Με σένα πλάϊ μου, Ας είναι ο κόσμος ζόρικος, Σουξεδιάρικο, Με φουρτουνιάζει ο έρωτας…
Ολα σε θυμίζουν, Ζήλεια μου, Οι μάγκες δεν υπάρχουν πιά, Νταλίκες, Τρελλη κι αδέσποτη, Φαντάρος, Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, Αχ Ελλάδα σ’αγαπώ, Παίξε Χρήστο επειγόντως, Χαράτσι, Λεμόνι στην πορτοκαλιά, Ενα κι ένα, Απόψε σιωπηλοί, Αϊντε μάτια μου γλυκά, Πες μου πως γίνεται, Νοιώσε με, Αν πεθάνει μια αγάπη, Το κοτλε παντελονάκι, Γύφτισα τονε βύζαξε, Τίποτα δεν πάει χαμένο, Στη ρωγμή του χρόνου, Και γω σαν πόλη, Τι να πω, Νάμαστε πάλι εδω Ανδρέα, Χαβαλεδιάρικο…
όπως και τα λιγότερα γνωστά, αλλα τόσο σημαντικά :
Κυκλοθυμικός καιρός, Στην Πόλυ, Φίλε αδελφή ψυχή, Βρέχει στην εθνική οδό, Μετανάστης στην αγκάλη σου, Λένε, Η μοιραία, Ιστορία ζήλειας και έρωτα, Καθόμουνα στου Λέντζου, Απο τη γυναίκα, Τραβω καπνό, Σφίγγα, Κάνε πως μ’αγαπάς, Οποιος δεν είναι αμαρτωλός, Με σένα πλάϊ μου, Ας είναι ο κόσμος ζόρικος, Σουξεδιάρικο, Με φουρτουνιάζει ο έρωτας…
Ο Μανώλης ευτύχησε να δει ένα εγγονάκι απο την κόρη του Ναταλί, η οποία μετά απο μια πετυχημένη καρριέρα στο τραγούδι έχει αποσυρθεί.
Τελευταία του δημόσια εμφάνιση ήταν στις 21 Φλεβάρη στον Ιανό όπου μίλησε για το έως τώρα έργο του και το βιβλίο που ετοίμαζε… Λίγο πριν είχε επιστρέψει απο την Αυστραλία όπου τιμήθηκε για την προσφορά του !!!
Διανοητής και αμφισβητίας, πρεσβευτής της ελπίδας για ένα καλύτερο κόσμο χωρις ανισότητες, ιδιοτέλειες και μικρότητες, αφηγητής της καθημερινότητας μας αλλά και της παθογένειας μας, ο Κρητικός που δε μάσαγε τα λόγια του και τα έβαλε με τα θεριά και τα τέρατα μιάς χαλασμένης Ελλάδας, που γι’αυτην τελικά έλεγε : “Αχ Ελλάδα σ’άγαπώ“… αδέσμευτος, απροσκύνητος, ρηξικέλευθος, κοσμαγάπητος και προσηνής !!!
Σε αποχαιρετάμε φίλε Μανώλη…
Γ.Β.
