“Έφυγε” ο εμβληματικός μαέστρος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας
Έφυγε χθες από τη ζωή ο Γιάννης Τζωρτζάκης, μια εμβληματική φυσιογνωμία της πόλης του Ηρακλείου, που είχε συνδέσει το όνομα του καθώς και αυτό της οικογενείας του, με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου.
Συγγενείς, φίλοι και μαθητές του θα τον αποχαιρετήσουν σήμερα στη 1 μετά το μεσημέρι από τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, όπου η σορός του θα βρίσκεται από τις 12.
Όταν το 1948 η τότε δημοτική Αρχή αποφάσισε την αναδιοργάνωση της Φιλαρμονικής, το εγχείρημα ανέλαβε ο πατέρας του, αρχιμουσικός και σολίστ-καθηγητής βιολιού Μηνάς Τζωρτζάκης, ο οποίος δημιούργησε ικανούς και άρτια εκπαιδευμένους μουσικούς για την επάνδρωση της Φιλαρμονικής.
Όταν το 1976 ο πατέρας του συνταξιοδοτείται, τα ηνία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας αναλαμβάνει ο γιος, ο οποίος έως τότε βρισκόταν δίπλα του ως βοηθός και υπεύθυνος της Σχολής της Φιλαρμονικής, την οποία ίδρυσε ο ίδιος το 1966. Η σχολή αυτή με το διπλό προορισμό της, τη δωρεάν μουσική μόρφωση των σπουδαστών της και τη δημιουργία άρτια εκπαιδευμένων μουσικών στα πνευστά και κρουστά όργανα, αποτέλεσε τον κυριότερο παράγοντα στην ανοδική καλλιτεχνική πορεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής.
Το μουσικό γονίδιο είχε ξεκινήσει από τον προπαππού του, τον περίφημο Βέκιο (Αντώνιο Κωνσταντινίδη).
«Ήμουν» -έλεγε σε συνέντευξή του στην «Π» -και μέλος της Φιλαρμονικής του Δήμου κι όταν στρατεύτηκα κατατάχτηκα στη Φιλαρμονική της Αεροπορίας όπου μάλιστα εκεί είχα δημιουργήσει και μια ελαφρά ορχήστρα. Βέβαια ο παν μουσική διότι από τα πράγματα ήταν λιγάκι απογοητευμένος και ήθελε να με κάνει οικονομολόγο. Με έβαλε μάλιστα να μάθω δύο ξένες γλώσσες, Γαλλικά και Αγγλικά, κάτι που ήταν λιγάκι σπάνιο για την εποχή εκείνη που δεν υπήρχαν αγγλομαθείς και γαλλομαθείς όσο σήμερα. Το επάγγελμα του οικονομολόγου όμως όπως καταλαβαίνετε ήταν εντελώς άσχετο με την ιδιοσυγκρασία μου και συνέχισα στη μουσική αρχίζοντας να την σπουδάζω από έξι ετών ξεκινώντας με βιολί, μετά πιάνο και μετά, στα δώδεκα μου πια, πνευστά όργανα.
Με το να μπω λοιπόν από τόσο νωρίς στα πνευστά όργανα, έπεσα με τα μούτρα εκεί και επιδόθηκα στη Φιλαρμονική, δημιούργησα μια Φιλαρμονική των Τεχνικών Σχολών, στην οποία μάλιστα δίδαξα και το 1966, επί δημαρχίας Ανδρέα Καλοκαιρινού, δημιούργησα την επίσημη σχολή πνευστών οργάνων στον Δήμο Ηρακλείου, όπου από μέσα της ξεπήδησε μια παιδική Φιλαρμονική. Ακόμα, επειδή επίσης είχα διδάξει σε κάποια αμερικάνικα σχολεία κι εκεί έμαθα ορισμένα μοντέρνα συστήματα διδασκαλίας, δημιούργησα και τις μαζορέττες της Φιλαρμονικής, για τις οποίες μάλιστα είχε γράψει και ο ξένος Τύπος».
Το 2018, αν και έχει παραδώσει το τιμόνι στον γιό του Λεωνίδα, θ’ ανέβει ξανά στη σκηνή στο κλείσιμο των καλοκαιρινών εκδηλώσεων για να διευθύνει για μια τελευταία φορά τη Δημοτική Φιλαρμονική σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους παρευρισκόμενους.
«Μετά το τέλος της όλης παράστασης» -περιέγραφε σε άρθρο του στην «Π» ο συνεργάτης της Ν. Φλεμετάκης – «ο καταξιωμένος μουσικοδιδάσκαλος πολλών συμπολιτών μας, κ. Γιάννης Τζωρτζάκης, αποχωρώντας της σκηνής, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ΤΟ ΔΑΚΡΥ!
Ένα δάκρυ που μαρτύρησε τα τόσα πολλά που θυμήθηκε!
Ένα δάκρυ των περασμένων επιτυχιών!
Ένα δάκρυ μιας περασμένης εποχής!
Ένα δάκρυ χαράς της ζωής!
Ένα δάκρυ για το χρόνο που φεύγει!».
Σήμερα η Φιλαρμονική και με τις δικές του αόκνες προσπάθειες μπορεί να ανταποκριθεί και στις πιο μεγάλες καλλιτεχνικές απαιτήσεις. Άλλωστε, εύσημο των ικανοτήτων της αποτελούν οι συνεχείς προσκλήσεις για συμμετοχή σε εορταστικές εκδηλώσεις και οι τακτικές της συναυλίες όχι μόνο εντός των ορίων του Δήμου Ηρακλείου, αλλά και σε άλλους δήμους της χώρας.
patris.gr
