“Το αργυρό ήταν μόνο η αρχή…”

Από τα παιδικά της χρόνια είχε ένα όνειρο: να γίνει αθλήτρια υψηλού επιπέδου και να την καμαρώνουν όχι μόνον οι γονείς αλλά και οι συντοπίτες της.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ακριτική Χίο, εκεί έκανε τα πρώτα βήματά της στον αθλητισμό και έβαλε τις βάσεις για μια λαμπρή καριέρα γεμάτη διακρίσεις, με αποκορύφωμα το αργυρό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Ζάγκρεμπ πριν από λίγες ημέρες.

Η Μαρία Τσουρή, η τερματοφύλακας της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης και από το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης και του Ολυμπιακού, αποκαλύπτεται σήμερα στην «Espresso της Κυριακής».

Μας μίλησε για τα πρώτα βήματα στο κολυμβητήριο, για την εξέλιξή της, την επιτυχία τής εθνικής ομάδας, τα μελλοντικά σχέδιά της, αλλά και για την προσωπική της ζωή. Προσγειωμένη στην πραγματικότητα, δεν πετάει στα σύννεφα, ξέρει τι ζητάει από τη ζωή και προσπαθεί βήμα-βήμα να φτάσει ώς την κορυφή.

– Πότε έγινε η πρώτη σου γνωριμία με την υδατοσφαίριση;
Ξεκίνησα σε ηλικία έντεκα ετών από τη Χίο. Με πήγε ο πατέρας μου στο κολυμβητήριο και άρχισα προπονήσεις. Μου άρεσε από την αρχή το πόλο και το πήρα σοβαρά, δεν το έκανα απλώς για να περνάει η ώρα μου.

– Ο πατέρας σου έχει σχέση με τον αθλητισμό;
Ναι, έχει ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, μέχρι πρόσφατα ήταν πρόεδρος στην ομάδα της Χίου ενώ παλιότερα είχε περάσει και από τη διοίκηση του Παγχιακού.

– Τώρα έχει σταματήσει;
Ναι, φέτος δεν ασχολείται γιατί υπάρχει κακή νοοτροπία στο ποδόσφαιρο. Δεν φτάνει που έβαζε τα χρήματά του, άκουγε και διάφορα πίσω από την πλάτη του.

– Ποιοι σε βοήθησαν στα πρώτα βήματά σου;
Τρεις προπονητές ήταν που με στήριξαν και με βοήθησαν. Οι κύριοι Μελέγρης, Φράγκος και Καρακόζης.

— Από τη Χίο ξεκίνησες. Μετά σε ποιες ομάδες αγωνίστηκες;
Το 2004 πήρα μεταγραφή για τη Βουλιαγμένη και έπειτα από έναν χρόνο πήγα στη Γλυφάδα. Εκεί έμεινα ώς το 2009. Πέρυσι έπαιξα στον Εθνικό και σήμερα (σ.σ.: Τετάρτη) θα υπογράψω στον Ολυμπιακό.

– Διαπιστώνω ότι ήδη έχεις αλλάξει αρκετές ομάδες.
Θέλω να πηγαίνω σε ομάδες που έχουν προοπτική και καλές συνθήκες εργασίας. Η πρόταση που μου έγινε από τον Ολυμπιακό ήταν η καλύτερη που είχα στα χέρια μου και πιστεύω ότι εκτός από το οικονομικό, υπάρχουν οι συνθήκες για να κάνω ακόμη ένα βήμα στην καριέρα μου.

– Ακούγεται ότι υπάρχουν οικονομικά προβλήματα σε πολλές ομάδες.
Προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αλλωστε, όλη η ελληνική κοινωνία βιώνει δύσκολες καταστάσεις. Ο αθλητισμός δεν αποτελεί εξαίρεση. Το πρώτιστο είναι να παίρνεις τα χρήματα που σου υπόσχονται και υπάρχουν στο συμβόλαιο, ώστε να είσαι απερίσπαστη στο έργο σου.

– Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μεταγραφές φέτος και έχει υψηλές βλέψεις.
Ναι, φέτος πιστεύω ότι θα είναι η πιο δυνατή ομάδα. Στόχος είναι τα πρωτεία στην Ελλάδα, αλλά και το ευρωπαϊκό Κύπελλο. Πέρυσι τα κορίτσια έφτασαν μία ανάσα από την κατάκτηση των τίτλων. Φέτος πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να τα πάρουμε όλα!

– Πολύ αισιόδοξη είσαι.
Γιατί όχι, αφού βλέπω ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Ανθρωποι με όρεξη για δουλειά, ικανό δυναμικό που να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο και μεταγραφική ενίσχυση. Αν δεν υπάρξουν προβλήματα στην πορεία, αισιοδοξώ ότι θα τα καταφέρουμε.

– Θα καταφέρεις να προσαρμοστείς γρήγορα στο νέο περιβάλλον;
Δεν νομίζω ότι θα έχω πρόβλημα. Με τις περισσότερες αθλήτριες είμαστε φίλες από την εθνική ομάδα. Με την Αντωνάκου, τη Μανωλιουδάκη και την Αβραμίδου ήμασταν τρία χρόνια μαζί στη Γλυφάδα, ενώ με τη Βάσω Μαυρέλου κάναμε μαζί τα πρώτα βήματα στη Χίο και είμαι χαρούμενη που θα είμαστε συμπαίκτριες έπειτα από τόσα χρόνια.

«Μια οικογένεια»

– Ας έρθουμε τώρα στο κεφάλαιο «εθνική ομάδα». Πολλοί είπαν ότι η δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό είναι τεράστια επιτυχία.
Κάθε μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση, Παγκόσμιο, Πανευρωπαϊκό, είναι επιτυχία. Στον ελληνικό αθλητισμό το πόλο έχει φέρει σημαντικές επιτυχίες. Το κακό είναι ότι οι επιτυχίες αυτές δεν προβάλλονται όσο πρέπει. Σε κάποια άλλα αθλήματα η δημοσιότητα είναι πολύ μεγαλύτερη, χωρίς να έχουν φέρει τις ανάλογες επιτυχίες. Δυστυχώς έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό, όμως δεν μπορώ να μην πω και ότι αδικούμαστε όλοι οι αθλητές του πόλο. Εχουμε άνιση μεταχείριση από τον Τύπο.

– Το κλίμα μεταξύ σας πώς είναι;
Εξαιρετικό. Ολες οι κοπέλες έχουμε δέσει, είμαστε μια οικογένεια. Ο προπονητής μας, ο Γιώργος Μορφέσης, έχει συμβάλει τα μέγιστα. Εχει κερδίσει την εκτίμησή μας, γιατί βλέπουμε ότι δουλεύει σε σωστές βάσεις και προσπαθεί να είναι δίκαιος με όλες μας. Το καλό είναι ότι όλα τα κορίτσια έχουν κάποιο επίπεδο, είμαστε οι περισσότερες φίλες και έξω από την πισίνα, διασκεδάζουμε μαζί και γενικώς το κλίμα είναι ιδανικό.

– Για τρία-τέσσερα χρόνια το γυναικείο πόλο είχε μια κάμψη.
Μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας και το Παγκόσμιο του 2005 που πήραμε το χρυσό μετάλλιο, πράγματι δεν πήγαμε τόσο καλά. Από πέρυσι όμως που πήραμε την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο άρχισε μια νέα εποχή. Τώρα πήραμε στο Πανευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ το αργυρό μετάλλιο και έπεται συνέχεια…

– Ο στόχος τώρα είναι η Ολυμπιάδα του 2012;
Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος. Θέλουμε να πάρουμε μετάλλιο στο Λονδίνο και έχουμε τις δυνατότητες. Αλλωστε, λίγο-πολύ ο κορμός της ομάδας θα είναι ο ίδιος.

– Στον τελικό με τις Ρωσίδες χάσατε εύκολα χωρίς να κάνετε καλή εμφάνιση, σε αντίθεση με τον ημιτελικό κόντρα στην Ιταλία που κάνατε καταπληκτική εμφάνιση.
Οντως, στον τελικό δεν παίξαμε καλά. Δεν ξέρω τι φταίει. Ισως η προσπάθεια που κάναμε στον ημιτελικό μάς κούρασε περισσότερο; Κατά τη γνώμη μου, δεν ήμασταν ψυχολογικά έτοιμες. Από το ξεκίνημα βρεθήκαμε πίσω στο σκορ και δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε. Πάντως, η διαφορά δυναμικότητας με τη Ρωσία δεν ήταν αυτή που φάνηκε στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

– Σε σχετικά μικρή ηλικία κατάφερες να πετύχεις αρκετά πράγματα. Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Πρώτα από όλα, θέλω να κατακτήσω μετάλλιο με την εθνική ομάδα στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου και μετά να πάρω μεταγραφή για ομάδα του εξωτερικού.

– Πρόταση από το εξωτερικό σού έχει γίνει;
Ναι, είχα προτάσεις από ομάδες της Ιταλίας και της Ισπανίας, όμως προτίμησα αυτή του Ολυμπιακού γιατί ήταν καλύτερη και με κάλυπτε πλήρως.

«Είμαι δύσκολος άνθρωπος και δεν έχω σχέση»

– Δεσμό έχεις;
Οχι.

– Μια τόσο ωραία κοπέλα και να μην έχει δεσμό; Μήπως κρύβεις τα προσωπικά σου;
Ειλικρινά, δεν έχω σχέση. Γενικώς είμαι δύσκολος άνθρωπος όσον αφορά τις σχέσεις. Ενώ με τους φίλους ή τις φίλες μπορώ να είμαι άνετη και να δίνομαι, δεν ισχύει το ίδιο και στις σχέσεις μου. Δεν λέω ότι δεν είχα σχέσεις, όμως δεν κράτησαν πολύ γιατί ίσως φταίω εγώ. Καλύτερα περνάω μόνη μου. Στις σχέσεις πιέζομαι πάντα.

– Ίσως δεν έχει βρεθεί ακόμη ο κατάλληλος άνθρωπος.
Μπορεί. Ομως ακόμη είμαι είκοσι τεσσάρων ετών και έχω όλον τον χρόνο μπροστά μου. Ετσι κι αλλιώς, είναι δύσκολο να κρατήσεις μια σχέση όταν είσαι αναγκασμένη να λείπεις πολλές φορές για μήνες από την Αθήνα. Εμείς για το Πανευρωπαϊκό κάναμε προετοιμασία τέσσερις μήνες. Ποιος θα αντέξει να είναι μακριά τόσο διάστημα; Είναι δύσκολο, όπως και να το κάνουμε.

– Βγαίνεις έξω, διασκεδάζεις;
Οποτε έχουμε χρόνο βγαίνουμε. Περισσότερο για φαγητό και σινεμά, και κάποιες φορές για ποτό. Δεν έχουμε πάντα κουράγιο για έξοδο, γιατί καθημερινά κάνουμε έξι ώρες προπόνηση.

– Το φαγητό είναι απόλαυση;
Για μένα ναι. Θα διηγηθώ ένα περιστατικό που έχει πλάκα. Πρόσφατα πήγαμε σε μια πιτσαρία τέσσερις αθλήτριες και παραγγείλαμε από μία πίτσα, το μεγαλύτερο μέγεθος, η καθεμία. Ο σερβιτόρος μάς κοίταζε με απορία και μας ρώτησε: «Καλά, θα φάτε από μία πίτσα; Δεν το πιστεύω. Μήπως είναι καλύτερα να σας φέρω μόνο δύο και βλέπουμε;». Εμείς του είπαμε «φέρε και τις τέσσερις, θα τις φάμε». Και πραγματικά τις… εξαφανίσαμε. Εμάς καλύτερα να μας ντύνεις παρά να μας ταΐζεις, όπως έλεγαν οι παλιοί.

– Δεν παίρνετε όμως κιλά;
Τι κιλά να πάρουμε όταν κάνουμε προπόνηση έξι ώρες; Τα καίμε όλα!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Ζώδιο: Δίδυμος με ωροσκόπο Δίδυμο.
Σπουδές: ΤΕΙ, Διοίκηση επιχειρήσεων.
Αγαπημένη πόλη: Σίδνεϊ.
Αγαπημένος προορισμός διακοπών: Κουφονήσια.
Μουσική: Εντεχνο ροκ.
Αγαπημένος τραγουδιστής: Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Αγαπημένος ηθοποιός: Νίκολας Κέιτζ.
Αγαπημένο φαγητό: Πίτσα.
Ρούχα: Casual.
Αυτοκίνητο: Smart.
Θέατρο: Πηγαίνω όποτε μπορώ. Τελευταία παράσταση που είδα ήταν «Οι μίζεροι».
Κινηματογράφος: Είμαι σινεφίλ.
Τηλεόραση: Παρακολουθώ φανατικά «Ράδιο αρβύλα»
Βιβλίο: Το τελευταίο που διάβασα είναι «Το νησί».
Στέκι: «Faces» στη Γλυφάδα.

του ΓΙΑΝΝΗ ΤΙΛΗΡΟΥ
από την εφημερίδα Espresso