Καταχειροκροτήθηκε η ταινία “Χώρα προέλευσης” στο Φεστιβάλ της Βενετίας

[youtube width=”550″ height=”350″]http://www.youtube.com/watch?v=DnCvYueNIAo&feature=player_embedded[/youtube]

Mε καλύτερες… κλιματολογικές συνθήκες και χωρίς τις καταρρακτώδεις βροχές του τελευταίου διημέρου που έγιναν αιτία να πλημμυρίσουν τμήματα του κτιρίου του «Καζίνο», όπου στεγάζονται κάποια γραφεία του φεστιβάλ, το δημοσιογραφικό του τμήμα και μία από τις αίθουσες προβολής, συνεχίστηκε χθες το 67ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Ενταγμένη στη «Διεθνή Εβδομάδα της Κριτικής», προβλήθηκε προχθές και η δεύτερη μεγάλου μήκους ελληνική ταινία, η πολύ ενδιαφέρουσα «Χώρα προέλευσης» του Σύλλα Τζουμέρκα· ταινία που χειροκροτήθηκε αρκετά θερμά από το κοινό της επίσημης προβολής, ενώ στη συνέχεια ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού.

Η ταινία του Τζουμέρκα καταπιάνεται με την τραγωδία μιας σύγχρονης ελληνικής μικροαστικής οικογένειας. Ο σκηνοθέτης την αφηγείται χρησιμοποιώντας ένα πολύπλοκο στιλ, που μπερδεύει τον μέσο θεατή. Στην οικογένεια παίζονται πολλά δράματα, αλλά για ορισμένα από αυτά δεν μαθαίνουμε τον λόγο. Συμβαίνουν σ’ ένα φόντο σύγχρονο, με σκηνές από τις πρόσφατες πολιτικές διαμαρτυρίες (αλλά και φλας-μπακ από την επταετία της χούντας). Παράλληλα, μάλλον για λόγους συμβολικούς, παρακολουθούμε, εμβόλιμα, μια από τις γυναίκες της οικογένειας να αναλύει τον εθνικό μας ύμνο σε παιδιά του Δημοτικού, εύρημα όμως που εγκαταλείπεται, αδικαιολόγητα, για μεγάλο διάστημα και επανεμφανίζεται ξαφνικά προς το φινάλε.

Ο Τζουμέρκας έχει σίγουρα ταλέντο. Το φανερώνουν οι περισσότερες σκηνές του, εικαστικά φροντισμένες, με αληθινούς διαλόγους (επηρεασμένους από το στιλ του Γιάννη Οικονομίδη), με γρήγορο μοντάζ, την ηχητική μπάντα μιας σκηνής να συνεχίζεται συχνά στην επόμενη, με σωστά επιλεγμένη -αν και υπερβολική σε ορισμένα σημεία- μουσική υπόκρουση και καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του. Εκείνο που τελικά εμποδίζει την πλήρη επιτυχία, είναι η προσπάθεια του σκηνοθέτη να τα πει όλα σε μία και μοναδική ταινία. Συνολικά, πάντως, η ταινία του Τζουμέρκα είναι πολύ καλύτερη και ειλικρινέστερη από εκείνη της Τσαγγάρη, που είδαμε στο διαγωνιστικό τμήμα.

Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

ΠΡΕΖΑ TV
ERA2